احراز هویت دو عاملی Two-Factor Authentication
با استفاده از تایید هویت دوعاملی (Two-Factor Authentication) میتوان سطح امنیت در اتصال به حسابهای کاربری را تا حد زیادی بالا برد . احراز هویت دو عاملی (2FA) که گاهی اوقات به عنوان تأیید صحت دو مرحله ای یا تأیید اعتبار دو عاملی شناخته می شود ، یک فرایند امنیتی است که در آن کاربران دو فاکتور احراز هویت مختلف را برای تأیید خود ارائه می دهند. این فرایند برای محافظت بهتر از حساب کاربری و منابعی که کاربر می تواند به آن دسترسی داشته باشد انجام می شود.
احراز هویت دو عاملی امنیت بالاتری نسبت به روش های تأیید اعتبار که به احراز هویت تک عاملی (SFA) مشهور است را دارا می‌باشد در این روش کاربر به طور معمول از یک رمز عبور یا یک کد عبور استفاده می‌کند.
روش های احراز هویت دو عاملی به کاربر یک گذرواژه ارائه می دهد و که با فاکتور دوم ادقام می‌شود،که معمولاً یا یک رمز امنیتی یا یک عامل بیومتریک ، مانند اثر انگشت یا اسکن صورت می‌باشد.
احراز هویت دو عاملی با دشوارتر کردن دسترسی مهاجمان به دستگاهها یا حسابهای آنلاین شخص ، یک لایه امنیتی دیگر را به روند احراز هویت اضافه می کند زیرا دانستن رمز ورود قربانی به تنهایی برای احراز هویت کافی نیست.
احراز هویت دو عاملی مدتهاست که برای کنترل دسترسی به سیستم ها و داده های حساس مورد استفاده قرار می گیرد و ارائه دهندگان خدمات آنلاین به طور فزاینده ای از 2FA برای محافظت از دسترسی کاربران خود استفاده میکنند.
عناصر احراز هویت دو عاملی:
احراز هویت دو عاملی نوعی MFA(Multi-Factor Authentication) است. از نظر فنی ، برای دسترسی و ورود به سیستم یا سرویس ، دو فاکتور احراز هویت مورد نیاز است. که با استفاده از دو عامل یکی ، 2FA و دیگری SFA(Single-Factor Authentication) می‌باشد. پس میتوان با ترکیب این دو مورد فضایی امنیتی ایجاد نمود که از عدم حمله به سیستمها تا حد زیادی اتمینان حاصل کرد.